Mijn allerliefste zoon....
Vandaag word je 3 jaar... Het afgelopen jaar was een jaar vol eerste en laatste keren....
Soms word ik wel eens weemoedig als ik terug kijk naar het afgelopen jaar.... Je blijft sowieso mijn kleine baby, de jongste van de 3... En tot nu toe is 3 echt wel genoeg....
Maar je was wel het afgelopen jaar een koploper in het aantal 'eerste keren'....
Je had voor de allereerste x in mijn moeder zijnde leven, een zware allergische reactie op koemelk... Ow jee, wat heb ik mijn eigen vervloekt om dit niet snel genoeg te zien... Pas na een aantal weken, een aantal allergietesten later wisten we waar je allergisch voor was.... In jouw geval koemelk en kat...
Je bent van de 3, degene met het sterkste willetje... Blijkbaar ben je volgens je oma, 2 druppels water zoals ik... Ik zie zoveel van mezelf in jou en je laat dat duidelijk merken.... Wat hou ik van je power en je eigen wil, ook al verzucht ik het zo vaak als mama.... Maar kom, laten we het omdenken.... Je weet hoe je iets wilt en je laat je niet van je stuk brengen... Je doet het dan vaak ook maar.... Ook al zorg je er wel vaak voor dat de juffen, je mama of papa of anderen die op je passen, regelmatig een hartstilstand krijgen als ze ineens jouw toeren zien, die je uithaalt....
Het afgelopen jaar, was je de eerste van de 3 kindjes, die met de MUG afgevoerd werd naar het ziekenhuis.... De beelden hoe je stuipt in je kinderstoel op de achterbank van de auto zitten nog vrij vers in men geheugen... Ik heb een aantal dagen zoveel moeite gehad om met de auto te rijden, want elke x ik in die spiegel keek zag ik je weer stuipen....
Elke x dat je sindsdien koorts krijgt hou ik mijn hart al vast... Niet weer opnieuw aub.... En dat zijn op die 4 maanden al een heel aantal keer geweest, dat ik 's nachts maar half slaap omdat ik wil horen of er iets mis zou gaan...
Je ging als eerste op 2,5 jaar naar school... Vol enthousiasme, vol energie.... Nog altijd ga je graag naar school, ben je altijd weer blij als we vertrekken 's morgens, en helemaal als we op school aankomen.... Je bent dan ook degene die er voor zorgt dat we 's avonds minstens 30 minuten nodig hebben om van de klas in de auto te geraken... Als je weeral eens op je sokken naar buiten vluchtte.... De modder, de zandbak of het bosje in.... Ik kan men eigen wel eens vervloeken als ik je weeral eens kwijt ben....
Het afgelopen jaar was ook een aantal laatste keren.... Een hoop laatste keren waar ik als mama toch wel eens bij stil sta....
De laatste x borstvoeding geven.... Je was 2 en een kletske.... Je besliste zelf dat je genoeg had.... Je liet me ineens achter... Stiekem had ik er al eventjes genoeg van, maar ojee wat miste ik het in het begin.... Zeker tijdens de zoektocht naar de allergieën en overschakelen, heb ik zo vaak gevloekt dat we stopten....
De laatste x naar de onthaalmoeder.... O wat had je het daar goed!! Je ging er dan ook heel graag naartoe!! Ik heb het stuk zelf nog niet afgesloten (sorry Tine, ik hoop dat ie nog terug mag komen...)
De laatste x slapen in het babybed....
Oja het is officieel... Geen babybedjes meer in huis.... Meneertje vond het ok om naar een groot bed te verhuizen, dus hij slaapt in het grote bed....
Ook al klinken er nu nachts regelmatig vaak voetstapjes van zijn kamer naar de onze... hij heeft het toch maar gedaan....
De laatste weken roep je steeds vaker; zelluf doen!! En dan ernaast nog de nodige drama als we dat niet willen.... Maar soms is het ook gewoon tijd om los te laten....
Je wordt al 3 jaar lieve schat... Het lijkt als de dag van gisteren, dat je geboren werd in een toptempo van 1,5 uur.... Je wou zo snel in onze levens zijn.... Je bent een knuffelmonster, eentje die graag kusjes uitdeelt.... Je zit ondertussen naast me om kusjes te schooien en ik besef dat het zo bedtijd is...
Ik hou van jou lieve kabouter, lief varkentje en al wat ik je kan noemen!!
Het einde van een hoofdstuk...en het begin van een nieuw :-) Roanski en de 2 andere guppies hebben een sterk willetje ( zou de mama daar voor iets tussenzitten :P?) en staan dankzij jou op een positieve manier in het leven. Kleine guppies worden groot, sommige tradities verdwijnen, nieuwe werelden gaan open, maar jij zal altijd hun mamaguppie blijven. En ik ben er zeker van dat ze je later dankbaar zullen zijn voor de kracht die ze van jou hebben meegekregen ;-).
BeantwoordenVerwijderen