Vanmiddag was het je begrafenis... In gedachten was ik er bij... Ik ben niet zo goed in afscheid nemen weet je...
Vind het ook zo stom... Want zolang je in ons hart en in onze gedachten bent, ben je er nog toch?
2 maanden geleden lazen we het nieuws, iets wat iedereen deed verstommen... Iedereen had een hoop vragen, ook jij waarschijnlijk...
Het is wat ik toen al zei: het had niet mogen gebeuren, we kunnen het niet laten verdwijnen en we kunnen het niet goedpraten...
Een kleine maand geleden was daar je brief... Een voor en achterkant... Er was hier iemand die nog graag op bezoek wou komen....
Achteraf klinkt het voor mij, of je met de brief, al afscheid nam...
Lieve Dave, dank je voor de spaarpuntjes die je vaak in de brievenbus gooide, dank je voor me de binnendoor weggetjes te tonen, dank je voor de vriendschap die we van je kregen....
Ik hoop dat je rust hebt, met wat je gedaan hebt... Dat je nu vooral een beschermengel bent voor je kinderen, die nu achterblijven... Dat je waakt over je familie en over je collega's...
Lieve Dave, ik neem geen afscheid van je, ik voel dat je hier nog wel eens passeert... Je foto staat hier op de kast zodat we je kunnen zien :) Ik zal bij elk hapje tiramisu aan je denken!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten